Je had misschien een beeld voor je hoe je het opvoeden samen met je partner zou gaan doen. Zo verwonderd over alle kleine en grote ontwikkelingen. Het liefst wil je zoveel mogelijk samen delen.  Door de tijd heen merk je dat je je steeds vaker alleen voelt. Dat je geen steun ervaart en dat er een heleboel op jou schouders terecht komt. De fijne momenten samen koester je en kunt hier weer een lange tijd op teren. Er dienen zich vaker situaties aan waarin je gaat twijfelen. Twijfelen aan je partner, aan woorden die gezegd worden, aan jezelf. Je raakt steeds meer van jezelf verwijderd. Je weet dat er iets niet klopt maar kan je vinger er nog niet goed opleggen. Iedere keer wanneer je nog meer je best doet loop je tegen een muur op. 


Ik ben er voor je wanneer je je verhaal wilt doen.